دردهایش را مي‌شود در کلامش فهمید، هر چند زخم‌ها ، تاول‌های شیمیایی ، سرفه‌ها و دستگاه اکسیژنش هم حکایتی از درد دارد از مبارزاتش از سال‌های پیش از انقلاب و دفاع مقدس می گوید. از همرزم بودنش با شهید چمران و صیاد شیرازی ، حسن باقری و شهید همت اما از زمان شهادت شهید چمران که می‌گوید بغض راه گلویش را می بندد و اشک می‌ریزد. خودش می‌گوید وقتی خبر شهادت شهيد چمران را شنيدم انگار زينب بودم كه داغ برادر ديدم.